Essay on Full Moon Night in Marathi: पौर्णिमेची सुंदर रात्र होती. आकाश कोट्यावधी कोहीनुर विखुरून जगाला आपले वैभव दाखवत होते. पौर्णिमेचा चंद्र सर्वत्र विखुरलेला होता, जणू हसत हसत चंद्र हा अमृताचा पाऊस पाडत आहे, त्याची शीतलता शरीरालाच नव्हे तर मनालाही स्पर्श करीत होती. अशा आनंददायी वातावरणात आम्ही नदीत नौकाविहार करण्याचा विचार केला.
पौर्णिमेची रात्र मराठी निबंध Essay on Full Moon Night in Marathi
किनाऱ्याची शोभा
लोक नदीकाठी या सौंदर्याचा आनंद घेत होते. काही जण गाणी गात होते तर काहीजण आजूबाजूला विखुरलेल्या नैसर्गिक सौंदर्यात मग्न होते. काही लोक त्यांच्या मुलांशी संभाषणात मग्न होते. मुलांच्या आनंदाबद्दल तर काय बोलावे! लहान मुलांच्या गोंधळाने तर संपूर्ण किनारा प्रतिध्वनित होत होता. तो एक अतिशय मोहक देखावा होता!
नौकाविहाराची सुरुवात
बोटी जणू नद्यांच्या लहारींसोबत खेळ खेळत होत्या. आम्ही एका बोटीवर चढलो. बोट झोक्यासारखी झुलू लागली. जेव्हा सरिताच्या तेजस्वी लाटा बोटीवर आदळत तेव्हा मधुर संगीत उत्पन्न व्हायचे. थंड पाण्याचा फवारा हृदयात एक नवीन आनंद निर्माण करत होता.
बोटींची स्पर्धा
अचानक बोटीचा वेग वाढला. पहिले तर नाविक एकमेकांशी स्पर्धा करत असल्याचे दिसले. सर्व नाविक अस्पष्ट पण गोड आवाजात गाणी गात वेगाने बोटी पळवत होते. सर्व बोटी कधी या दिशेने वळत तर कधी त्या दिशेने, कवीच्या कल्पनेप्रमाणे बोटी पुढे जात होत्या. किती अलौकिक अनुभव होता!
नौकाविहाराचा आनंद
तेवढ्यात मागून येणारी एक नाव आमच्या बोटीला धडकली. आम्ही सर्व एका बाजूला पडलो, पण थोडक्यात वाचलो. आमच्या नाविकासह त्या बोटीच्या नाविकाची काही भानगड पण झाली, परंतु रागाची उष्णता चंद्राच्या शीतलतेमध्ये थंड झाली. दूर आकाशात चंद्र खूप सुंदर दिसत होता. किनाऱ्यावर उभी झाडे खूप सुंदर दिसत होती. नदीचे ते मधुर वातावरण सोडण्याची इच्छा नव्हती. पण माघारी तर जावे लागणार होते, त्यामुळे नाविकाने बोट फिरविली.
परतावा
किनाऱ्यावर पोहोचल्यानंतर आम्ही थोडा वेळ विश्रांती घेतली. अर्धी रात्र कशी निघून गेली हे कोणालाच कळले नाही. मग पौर्णिमेच्या त्या रात्रीचा आनंद हृदयात भरून आम्ही वसतिगृहात परतलो.