Eka Parvatarohakache Manogat Marathi Essay: भूतकाळातील आनंददायी अनुभव म्हणजे जीवनाचा मौल्यवान वारसा असतो. मग उंच उंच डोंगरावर लपेटलेल्या त्या सोनेरी आठवणी मी कश्या विसरू शकतो?
एका पर्वतारोहकाचे मनोगत मराठी निबंध Eka Parvatarohakache Manogat Marathi Essay
बालपणापासूनच डोंगराचे आकर्षण
माझा जन्म हिमालयात वसलेल्या गढवाल जिल्ह्यातील खेड्यात झाला. माझे वडील पर्वतांवर सामान चढवण्याचे काम करायचे. आई, एक बहीण आणि दोन भाऊ लहान घरातील शेती सांभाळायचे. शाळेत जाताना आजूबाजूचे डोंगर पाहून माझ्या मनात अनेक प्रश्न निर्माण व्हायचे. या शिखरांचे टोक जणू मला आमंत्रित करीत आहेत, असे वाटायचे. वडील सुट्टीच्या दिवशी मला सोबत घेऊन जात असत. पर्वतारोहण करण्याच्या युक्त्या मी त्यांच्याकडूनच शिकल्या. मी वयाच्या पंधरा-सोळाव्या वर्षापर्यंत पोहचलो तेव्हा मी बऱ्याच छोट्या पर्वतांची चढाई केली होती.
नंदादेवी-धवलागिरीची चढाई
या छोट्या छोट्या यशांमुळे माझा आत्मविश्वास वाढला. वयाच्या वीसाव्या वर्षी मी जपानी पर्वतारोहण संघासह नंदादेवीच्या शिखरावर यशस्वीरित्या चढलो. पुढच्या वर्षी मी धवलागिरीही चढलो. आता माझे मन जगातील सर्वात उंच शिखर एव्हरेस्टपर्यंत पोहोचू लागले.
एव्हरेस्ट-मोहीम
१९६५ मध्ये मेजर कोहली यांच्या नेतृत्वाखालील भारतीय संघ एव्हरेस्टला जाण्यासाठी निघाला. मी देखील या संघात सामील झालो. जोरदार वारे आणि बर्फाचे वादळ आम्हाला बर्‍याच वेळा माघार घ्यायला भाग पाडत होते. पण शेवटी आम्ही एव्हरेस्ट गाठू शकलो.
ते अद्भुत दृश्य
व्वा!, काय सुंदर दृश्य होते त्या हिमशिखाराचे! शुद्ध व शांततेने परिपूर्ण असलेल्या तेथील वातावरणाची आठवण अजूनही मनाला आनंद आणि समाधान देते. आम्ही एव्हरेस्टवर सुमारे चाळीस मिनिटे थांबलो. आम्ही तेथे नारळ फोडले, फुले उधळली आणि तिरंगा ध्वजही फडकविला.
कौतुक आणि सम्मान
या मोठ्या यशानंतर आम्ही सुरक्षितपणे परतलो. तिथे उपस्थित सर्व लोकांनी आमचे अभिनंदन केले. दुसर्‍या दिवशी वृत्तपत्रांनी आमचा फोटो आणि आमच्या यशस्वी अभियानाचा तपशील प्रसिद्ध केला. उत्तर प्रदेशचे मुख्यमंत्री, पंतप्रधान आणि राष्ट्रपती यांनी आम्हाला अभिनंदन संदेश पाठवले. मग बर्‍याच संस्थांनी आमचा सन्मान केला आणि आम्हाला पुरस्कार दिले.
वर्तमान जीवन आणि संदेश
आज मी साठ वर्षाहून अधिक वयाचा आहे. भारत सरकारने देहरादूनमध्ये एक पर्वतारोहण प्रशिक्षण केंद्र सुरू केले आहे. मी येथे प्रशिक्षक म्हणून काम करतो. मी माझ्या प्रशिक्षणार्थींना म्हणतो की या पर्वतांमधून काही शिकवण घ्या. त्यांच्यासारखे दृढ निश्चयी आणि भक्कम व्हा. अविरत सराव आणि दृढनिश्चयाच्या बळावर माणूस प्रत्येक शिखरावर विजय मिळवू शकतो.