Autobiography of Vegetable Vendor Essay in Marathi: रोज ठरावीक वेळी ‘बाई, भाजीऽऽऽ’ अशी आरोळी कानावर येते. विनायक एक काळा सावळा रेखीव नाकाडोळ्यांचा पंधरा-सोळा वर्षांचा मुलगा आमच्या वसाहतीत रोज भाजीची गाडी घेऊन येतो. विनायकचे वागणे आदबशीर व नम्र असते. त्यामुळे तो सर्वांचा आवडता झाला आहे. एकदा या विनायकला मी बोलते केले. मुद्दाम मी त्याला संध्याकाळी चहापाण्यासाठी म्हणून बोलावून घेतले आणि त्याची माहिती विचारली.
भाजी विक्रेत्याचे मनोगत मराठी निबंध Autobiography of Vegetable Vendor Essay in Marathi
“ताई, मी आठवी नापास आहे,” विनायक सांगत होता. “आठवी नापास झालो आणि शाळा सोडली, तेव्हाच माझा बाबा वारला आणि घरासाठी काम करण्याची गरज निर्माण झाली. पूर्वी हीच गाडी माझा बाबा फिरवत असे, तेव्हा गमतीने मी त्याच्याबरोबर फिरत असे, म्हणून या कामाची मला माहिती झाली होती.
भाजी आणण्यासाठी मला भल्यापहाटे मोठ्या मंडईत, घाऊक बाजारात जावे लागते. भाजी खरेदी झाली की माझी गाडी लावतो. काही गिहाईकांनी काही खास भाज्या आणायला सांगितलेल्या असतात. त्या मी अगदी आठवणीने आणतो आणि मग आमचा शहराकडे प्रवास सुरू होतो. मोठी मंडई तशी गावापासून खूप दूर आहे. त्यामुळे चालायचे खूप श्रम होतात. त्याच वेळी मन साशंकही असते. ‘एवढी भाजी आज विकली जाईल ना?’ कारण भाजी हा नाशिवंत माल आहे. पण सगळा माल संपेपर्यंत खूप मेहनत घ्यावी लागते.
या व्यवसायात खूप पायपीट करावी लागते. पण अनेक ग्राहकांशी माझे एवढे आपुलकीचे नाते निर्माण झाले आहे की, त्या पायपिटीचे मला काही वाटत नाही. कित्येक आजींना मी त्यांच्या घरात भाजी पोहोचवतो. मग त्या प्रेमाने मला चहापाणी देतात. संक्रांतीला आठवणीने तिळगूळ देणाऱ्या अनेक ताई-माई आहेत. कुणाकडे काही कार्य असले की, भाजीची भलीमोठी यादी देतात.
काही त्रासदायक, कटकटी ग्राहकही भेटतात. पण मी कोणाशी वाद घालत नाही. त्यामुळे खटके उडत नाहीत. संध्याकाळचा वेळ मला मोकळा असतो. त्यावेळी मी वाचन करतो. रोजची वृत्तपत्रे वाचतो. साने गुरुजींची पुस्तके मला खूप आवडतात. माझे घर व्यवस्थित चालेल एवढे पैसे सध्या मला मिळतात. पण मी एवढ्यावरच थांबणार नाही.
“एक छोटासा गाळा घेणार आहे. त्यामुळे दुपारनंतरही मी तेथे भाजी विकू शकेन. पण काही झाले तरी मी माझी सकाळची फेरी सोडणार नाही; कारण त्यामुळे मला खूप स्नेहीसोबती मिळतात.” विनायकच्या विचारांनी मला मनोमन आनंद झाला.